19. yüzyıl Osmanlı tasavvuf geleneğinin önde gelen isimlerinden Köstendilli Süleyman Şeyhî, Sübhatü’l-levâyıh adlı eserinde insân-ı
kâmil anlayışını kendine has bir yaklaşımla ele alır.
Eserin ilk bölümü, tasavvufta sık karşılaşılmayan bir kavrama, abâdile konusuna tahsis edilmiştir. İlahi isimlerin tecellilerine mazhar
olan velileri ifade eden bu kavram marifetullah, ahlak düşüncesi ve insan anlayışını yansıtan özgün bir yorum tarzı sunar. İkinci
bölümde ise tasavvuf yoluna dair otuz üç kavram ve doksan dokuz mesele, özlü açıklamalarla ele alınır. Bu yönüyle eser, hem bir
tasavvuf sözlüğü hem de esma şerhi geleneğinin bir uzantısı olarak değerlendirilebilir.
Bu çalışma, eserin tanıtımı ve transkripsiyonunu bir araya getirerek Köstendilli külliyatı neşrine bir katkı sunmakta ve tasavvuf
literatüründe abâdile konusuna dair bir inceleme imkânı ortaya koymaktadır.
