| Yazar | Şah Veli Ayıntabi |
| Hazırlayan / Derleyen | Hamide Ulupınar |
| Baskı No | 1 |
| Dil | Türkçe |
| Orjinal Dil | Türkçe |
| Kapak | Karton |
| Kağıt | Kitap Kağıdı |
| Sayfa Sayısı | 80 |
| Basım Tarihi | 2024-05-30 |
Tasavvuf düşüncesinde vakt, "şimdiki zamanda (geçmiş ve gelecek zamanı dikkatealmaksızın) kulun bulunduğu hal", "İnsan üzerinde hüküm sahibi olan bir şey", "Kulunistidadına bağlı ilâhi tecelli" olarak tanımlanmıştır. "İbnü'l-vakt" Arapça "vaktin oğlu" demekolup; tasavvufta, geçmiş ve gelecek endişesinden kurtulmuş, şimdiki ânı yaşayan sûfiler içinkullanılan bir tabirdir. "Ebü'l-vakt" ise yine Arapça "vakte sahip, vaktin babası" demek olup;vaktin ve halin etkisi altında kalmayan sûfiler hakkında kullanılan bir tabirdir. İlki "telvin ehli"ikincisi de "temkin ehli"dir.Bu eser, 16 yüzyıl Halvetiyye tarîkatı şeyhlerinden Şâh Velî Ayıntâbî’ye ait Bikru’l-Vakt fîMa’rifeti Sülûki İbni’l-Vakt ve Ebi’l-Vakt isimli risâlenin tercümesi ve risâlede geçen tasavvufîkavramların tahlilinden meydana gelmektedir. Söz konusu risâle, İnşirâh Suresi’nin işarîtefsiri mahiyetinde kalbin makamlarını ibnü’l-vakt ve ebü’l-vakt terimleri ile açıklamak üzerekaleme alınmış olup; sâlikin mânevi yolculuğunun durakları olan sadr, kalp, ruh, sır, sırr-ı sır,sırr-ı hafî ve sırr-ı ahfâ makamları vakit kavramıyla izah edilmektedir.
ConnectProf © tarafından yayınlanmıştır.
