Sıkı çocuklar yitirdik, sert garibanlar Hep kendini mahvına âşık olanlar Evlerinden eksilmedi kara ıslık Gözlerinde külhani bir öfke Hınçla mezar kazıdılar içlerine Kolonya içen baba, kömür yardımı, küfürbaz patron Tükürmedim ağzımdaki kanı, yuttum sessizce Kaybettik tüm kitapların bildiğini Öğrendik, kendimizi yine kendimiz yıkar Keskin bir çiçektir kalbimiz Hep karanlıkta açar Connect Prof © tarafından yayınlanmıştır.
