el-Bahrül-Medid fî Tefsiril-Kurânil-Mecîd isimli tefsir, zahirî ve bâtınî ilimlerde üstat Ahmed İbn Acibe el-Hasenî eş-Şâzelîye aittir (1124/1809). Bu tefsir, baştan sona yüce Kurânın zahiri tefsiri ile tasavvufî işaretlerini bir arada sunan; zahirle batını, şeriatla hakikati, ilimle irfanı, nakille tecrübeyi, delille müşahedeyi, amelle edebi, dille gönlü, sözle aşkı kaynaştıran orijinal bir tefsirdir. İbn Acibe elliye yakın eserin sahibi bir alim ve kamil mürşit olarak bu tefsirini mürşitlerinin tavsiyesi ile ömrünün son döneminde yani en verimli devresinde yazmıştır. Eserin zahirî tefsir kısmı, Beyzâvî, Ebüs-Suûd, Nesefî, Kurtûbî, İbn Atıyye ve İbn Cüzey gibi Ehl-i sünnetin en muteber tefsirlerinden oluşmaktadır. Tasavvufî işaretlerini ise, Kuşeyrînin Letâifül-İşârâtı, Baklînin Arâisül-Beyânı, Hikem-i Ataiyye başta olmak üzere Kûtül-Kulûb, İhya, Avarif gibi tasavvufun ana kaynaklarından yapılan nakillerle, müellin müşahede, tecrübe ve tavsiyeleri oluşturmaktadır. Connect Prof © tarafından yayınlanmıştır.
